“Verschillende investeerders”

Als ondernemer heb je verschillende redenen om te overwegen om een nieuwe aandeelhouder aan te trekken. Deze beslissing kan voortkomen uit de wens om het bedrijf te verkopen en afstand te nemen, of omdat je als ondernemer vooruit wilt en behoefte hebt aan groeikapitaal. Dit groeikapitaal kan worden gebruikt voor doeleinden zoals een groeiplan, overname, herfinanciering of uitkoop van een mede-aandeelhouder. Daarnaast kan het aantrekken van een nieuwe aandeelhouder ook waardevol zijn als sparringpartner die nieuwe perspectieven en mogelijkheden met zich meebrengt voor het bedrijf.

Hierbij is het belangrijk om de juiste partijen te identificeren. Meestal onderscheiden we drie soorten partijen: strategische partijen (zoals directe concurrenten of bedrijven in een vergelijkbare markt), financiële investeerders (zoals private equity-fondsen of family offices van vermogende families) en investeerders met sectorfocus (financiële investeerders met specifieke kennis die de nadruk leggen op waardecreatie). Voor kleinere investeringen kan ook gedacht worden aan informele investeerders, ook wel angel investors genoemd. Dit zijn vermogende individuen met ondernemerservaring die mogelijk ook waardevolle kennis hebben over de markt.

Financiële investeerders

Financiële investeerders zoals private equity hebben meestal een brede investeringsstrategie die niet gebonden is aan een specifieke sector. Ze verkennen de overnamemarkt en ontvangen diverse voorstellen via corporate finance adviseurs. Als ze een kans zien met een goede aankoopprijs en een aantrekkelijke businesscase, waarbij ze ook goede mogelijkheden zien om het bedrijf na 3-5 jaar weer te verkopen, gaan ze verder in gesprek over mogelijke deelname. Na het sluiten van een intentieovereenkomst gaan ze tijdens het due diligence proces diepgaander onderzoek doen naar de markt en het betreffende bedrijf. Als ze tijdens dit proces nieuwe inzichten krijgen die hen van gedachten doen veranderen, wordt de overname afgeblazen.

Deze investeerders hebben meestal een breed selectieproces: ze ontvangen veel voorstellen, sluiten slechts met een beperkt aantal een intentieovereenkomst en er bestaat nog steeds de mogelijkheid dat ze afzien van de overname tijdens het boekenonderzoek door nieuwe inzichten.

Daarnaast zijn financiële investeerders meestal sterk gericht op het sluiten van deals. Zodra een overname is afgerond, gaan ze vrijwel direct door naar het volgende overnameproces. Dit komt vaak doordat private equity-fondsen werken met een beperkte looptijd: ze moeten binnen een korte periode veel investeren en zodra het fonds volledig is geïnvesteerd, wordt al snel gekeken naar welke participaties met winst kunnen worden verkocht. De aandacht die tijdens de deelname aan bedrijven wordt besteed om waarde toe te voegen, is meestal beperkt.

Strategische partijen

Strategische partijen verschillen op veel vlakken sterk van private equity. Ze hebben meestal niet de intentie om het verworven bedrijf weer door te verkopen. Bovendien beschikken ze over uitgebreide sectorkennis en zijn ze in staat om waardevolle input te leveren.

Een consequentie van een strategische koper is vaak dat het bedrijf zijn autonomie verliest. Er zal gerapporteerd moeten worden aan het hoofdkantoor en men zal moeten werken binnen de opgelegde richtlijnen.

Waar mogelijk worden bedrijven geïntegreerd om uniformiteit te bereiken en kostensynergieën te realiseren. Soms fuseert het overgenomen bedrijf uiteindelijk volledig met het moederbedrijf. Sommige voormalige werknemers sluiten zich mogelijk met vernieuwd enthousiasme aan bij de nieuwe organisatie, terwijl anderen zich niet langer kunnen identificeren met het bedrijf en vertrekken.

Investeerders met sectorfocus

Een tussenvariant is wanneer een investeerder zich specialiseert in een specifieke sector. Deze partijen bewegen zich af van financiële partijen en fungeren meer als een holding met belangen in een groep vergelijkbare, zelfstandige bedrijven. Ze streven naar waardecreatie en vaak is samenwerking tussen deze bedrijven aan beide kanten nuttig.

Sectorinvesteerders richten zich op minder verschillende overnamevoorstellen. Veel voorstellen voldoen niet aan de gewenste zakelijke criteria en worden van tevoren al niet opgevolgd. Dit betekent dat er serieuzer wordt gekeken naar de resterende voorstellen en er een beter onderbouwde beslissing kan worden genomen om wel of niet verder te gaan. Als de investeerder positief is na deze gesprekken en een intentieovereenkomst wordt gesloten, is de kans op een succesvolle deal veel groter. Tijdens het due diligence-proces wordt er ook meer gefocust op de bedrijfsactiviteiten en niet alleen op financiële, fiscale en juridische aspecten. Dankzij de kennis en het netwerk van de investeerder en de bedrijven in de portefeuille kan er worden ingespeeld op eventuele operationele tekortkomingen.
Afhankelijk van de structuur van het investeringsfonds zijn deze partijen vaak gericht op de lange termijn. Ze willen hun positie in de betreffende markt verder versterken en zullen na de overname meer tijd aan het bedrijf zelf besteden. De investeerder wil de bestaande sectorgerelateerde kennis en expertise inzetten voor het bedrijf en samenwerken met het managementteam om groeikansen te benutten. Op deze manier kan er gezamenlijk waarde worden toegevoegd.

Écart is een lange termijn investeerder met sectorfocus. Wilt u meer weten? Neem dan contact met ons op voor meer informatie. Wij komen graag met u in gesprek.